jak niejaka Dżendera

Johan Cruyff. Dla młodych stażem kibiców Barcelony, czy ogólnie, europejskiego futbolu, to nazwisko może nie mówić tyle, ile mówić powinno. Ot, jakiś tam piłkarz, legenda jakiegoś tam klubu. Nazwisko trzeba znać, ale w zasadzie... nie wiadomo dlaczego. Dopiero ci starsi będą wiedzieć, ile tak naprawdę legendarny Holender zrobił dla Barcelony. To, że styl Dumy Katalonii jest dzisiaj taki, jaki jest, zawdzięczamy przecież właśnie Jemu. Gdy przyszedł do stolicy Katalonii, zmienił całkowicie mentalność. Sprawił, że piłkarze, o których dotychczas mówiło się, że są nieudacznikami, wprawdzie umiejącymi grać w piłkę, ale w Barcelonie skazanymi tylko na porażki, nagle stali się robotami potrafiącymi wygrać z każdym przeciwnikiem, w dodatku w wielkim stylu. Nie utożsamiajmy jednak użytego tu słowa "robot" jako maszyna. Bo ci ludzie nie byli maszynami, a przynajmniej nie w dzisiejszym tego słowa znaczenia. Byli ludźmi wykonującymi wybitny plan. Plan Cruyffa. Kto wie, czy ten słynny Dream Team, o którym mówimy do dzisiaj, byłby tak słynny, gdyby nie właśnie myśl taktyczna Johana. Uważam, że nie - nawet, gdyby ta sama drużyna występowała pod dowództwem innego trenera, prawdopodobnie osiągałaby o wiele gorsze wyniki. Bo to, co zrobił Cruyff jest niepodważalne. To on wprowadził jako wartość najwyższą szanowanie piłki. Umiejętność rozgrywania jej w taki sposób, żeby wprowadzała zamieszanie w szeregach rywala. On połączył dobrą, widowiskową grę, z wynikami - z wysokim wygrywaniem spotkań. To on zapoczątkował filozofię, którą w Barcelonie praktykuje się do dziś. Pamiętacie mecz z Levante, w którym zagrało jedenastu wychowanków od pierwszej minuty? Przywiązanie do piłkarzy wychowanych w szkółce to także pomysł Cruyffa. Znana w całej Europie La Masia źródło swojej potęgi ma właśnie u legendarnego Holendra. Przy okazji skorzystała na tym reprezentacja Hiszpanii, która do dziś w znacznej mierze opiera się na piłkarzach wychowywanych w filozofii Johana. Właśnie ci piłkarze pierwszy raz w historii obronili mistrzostwo Europy (2008 i 2012), dokładając tytuł mistrza świata. Na pytanie jak wyglądałaby obecna Barcelona, gdyby Cruyff się w niej nie pojawił odpowiadam... diametralnie inaczej, gorzej. Prawdopodobnie "tiki-taka" w futbolu nigdy by się nie pojawiła, a jeśli już, to nie wyszłaby od Camp Nou, a od innego obiektu. Nie miałaby też dwóch trypletów. Właśnie dlatego Johan Cruyff obecny będzie w Barcelonie do końca świata i o jeden dzień dłużej. Bo to jemu zawdzięcza najlepszy okres w swojej historii.

Bez Cruyffa na pewno nie było by klubu, który pokochałem za finezję i piękną grę. Cruyff już jako zawodnik cechował się grą ładną dla oka i zaangażowaniem. Niestety nie mogłem tego widzieć na żywo, bo mnie jeszcze na świecie nie było, ale z tego co wyczytałem to widzę połączenie Puyola, Iniesty i Ronaldihno. Walczący kapitan, który niestandardowymi zagraniami czarował publiczność. Już bliższe mi czasy Cruyffa trenera pokazują, że szkolił on zespół na może nawet wyższym poziomie niż grał. Pierwsza LM zdobyta przez Barcę mówi sama za siebie. Ale to nie największy sukces Johana. Po owocach ich poznacie. I poznaliśmy. Podopieczni Holendra pokazali, że katalońska krew, która płynie w ich żyłach może stworzyć taki monolit, którego nie da się pokonać. To uczniowie Cruyffa wznieśli wpajając jego ideologię Barcę na sam szczyt. Sądzę, że bez Johana Barca mogłaby być średniakiem nie czarującym niczym. Może na poziomie Sevilli, która wygrywa co prawda LE, ale w Europie aż tak się nie liczy jak liczy się Barca, która została stworzona przez Cruyffa, a teraz praca wielkiego Holendra kontynuowana jest przez piłkarzy, którzy wzorowali się na nim.

//Edytowano 1 raz, ostatni raz 24.03.2017, 22:20

Ten człowiek zmienił futbol na zawsze, nie tylko jako piłkarz, ale też jako trener. Był on wzorcem dla każdego z nas jako człowieka honoru, nigdy nie lekceważył przeciwnika, grał fair i szanował swoich oponentów. Jako trener stworzył grę taką, jaka naprawdę ma, być połączył, zawodników stworzył pomiędzy nimi więź zwaną także zgraniem zespołu, był jak ojciec dla swych synów. W Barcelonie był, jednym z najlepszych kapitanów w historii to jak bardzo potrafił, zmotywować drużynę niosło skutki w meczach. Można wielu piłkarzy porównywać do Johana, ale drugiego takiego w historii nie będzie.

Bez Cruyffa nie byłoby pracy drużynowej, Barcelona mogłaby być zespołem pełnym średniaków lub nawet wielkich gwiazd, ale nie byłoby tej nici porozumienia, tego spoiwa jakie Holender pozostawił w klubie jako swoją spuściznę. Nie oglądalibyśmy tej niepowstrzymanej maszyny, którą tylko od czasu do czasu trzeba naoliwić. Widzielibyśmy prototyp, którego każda część chce jednocześnie zrobić coś innego.